yeryüzünün ruhunu
nornların borusunda hissettim ben
ormanların damarlarına üflenen
ılık bir türküde
mjölnir'in kıvılcımlarında
eşsiz bir zümrüt yeşili
derin bir maîlikte
kadim beyazın içinde
koskoca bir yürek taşıyan
dünyanın son bedeni
güneyin külünden uzakta
için için yanan
el değmeyecek bir serinlikte
odin'in vahyini duydum
putlara ne kadar yakın
hurafeye ne kadar ırak
oldum
ben mit'imi burda
toprak ananın tepe ucunda
bu soğuk
kır ve bakir
bu apak mücevherin içinde buldum
